Wstęp do FiloZofii czyli Sztuka Dyskusji

 

1. Zajęcia i dyskusje mające na celu m.in. skupienie uwagi poprzez uczestniczenie w filozoficznej rozprawie trwającej od dziesięciu 'do piętnastu minut, nie tracąc zainteresowania.

 

2. Dzieci w konwencji P4C uczą się okazywania szacunku dla procesu dociekania oraz  okazywania powagi i chęci do współpracy.

 

3. Kolejnym aspektem jest wychwytywanie głównych idei tekstu. Poprzez to wypowiedzi dzieci staną się bardziej wnikliwe i będą zawierały mniej nieistotnych szczegółów.

 

4. Rozumienie zagadnień filozoficznych; wprawa w zajmowaniu się zagadnieniami filozoficznymi. Dzieci zaczną wychwytywać subtelności i odcienie rozważanych problemów, a zarazem uczyły się uważniej słuchać.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

5. Indywidualne udzielanie odpowiedzi. Dzieci poprzez to indywidualnie przyjmują odpowiedzialność za swe odpowiedzi.

 

6. "Piggybacking”, czyli w miarę upływu czasu dyskusji dzieci coraz sprawniej będą posługiwały się myślami wypowiadanymi przez innych, tworząc z nich samodzielnie nowe idee, jak budowle z klocków. 

 

7. Udzielanie odpowiedzi na poziomie ogólnym. 

 

8. Odkrycia pojęciowe począwszy od różnicy np. między światem a planetą Ziemią aż do niemożności wyobrażenia sobie tego, co jednocześnie się widzi.

 

9. Zajmowanie stanowiska. Dzieci nauczą się artykułowania i podtrzymywania określonych i spójnych stanowisk na temat danego zagadnienia. 

 

11. Umiejętność podejmowania krytyki. Począwszy od krytykowania pomysłów bohaterów czytanych powieści aż do krytyki myśli wypowiadanych przez innych uczniów lub prowadzącego zajęcia filozofa. 

 

12. Metoda kontrprzykładu prowadząca do "reductia adabsurdum". Krytyka uprzejma i pozbawiana wrogości.

 

13. Obrona stanowiska poprzez odpieranie zarzutów, poddawanie krytyce idei, modyfikacje swojej idei lub dowodzenie zalet poglądów mających równoważyć słabe strony danej koncepcji.

 

14. Pozytywny stosunek do krytyki. Dzieci stopniowo będą przyzwyczajane do krytykowania i bycia krytykowanym w sprzyjającej atmosferze. Zaczną też doceniać wartość krytyki. 

 

15. Umiejętność publicznego wycofania się z zajmowanego przedtem stanowiska. Odejście od idei jako swojej "osobistej własności" do idei jako czegoś, co poddaje się próbie podczas publicznej dyskusji.

 

16. Nawiązywanie do myśli innych osób. Dzieci stopniowo będą ustosunkowywać się do myśli innych, wymieniając koleżankę lub kolegę po imieniu. 

 

17. Końcowym etapem dyskusji filozoficznych będzie trwanie autonomicznej dyskusji. Przez "autonomiczną dyskusję" rozumie się dyskusję, którą dzieci prowadzą samodzielnie i która obywa się bez interwencji ze strony nauczyciela (lub interwencje te są nieliczne).